De wind waaide zacht op Langevelderslag. Het was een zwoele zomeravond. En dat terwijl ze eigenlijk onstuimig weer hadden opgegeven. We hadden afgesproken dat we hoe dan ook ‘all-in’ zouden gaan. Ook als het keihard zou regenen. Regen is namelijk ook prachtig als je het omarmt.
Na een gezellig gesprek liepen we het strand op, terwijl de zon langzaam onderging. De liefde tussen Frank en Roos was duidelijk voelbaar, en dan is niets fijner dan de situatie zo veel mogelijk te laten voor wat het is. Blote voeten, hand in hand. Hun blikken kruisten elkaar. Er werd gerend, gekust, geknuffeld alsof ze alleen op de wereld waren. De lucht, de zee, ze zon, Frank en Roos. Alles kwam samen. Zó mooi! En ik? Ik legde hun verhaal vast. Hun liefde en geborgenheid, zo voelbaar.
